تأثیر اتوسوکسیماید بر کاهش درد نوروپاتیک ناشی از آسیب فشاری مزمن بر عصب سیاتیک در موش صحرایی

زمینه و هدف: درد نوروپاتیک، به دنبال آسیب یا اختلال سیستم اعصاب محیطی و مرکزی ایجاد می شود. از آنجایی که درمان این نوع دردها با مشکلات زیادی روبرو بوده و مورد بحث می باشند؛ در این مطالعه به بررسی اثر احتمالی اتوسوکسیماید به عنوان یک داروی ضدّ تشنّج و مسدودکننده کانال های کلسیمی نوع t بر تظاهرات رفتاری درد نوروپاتیک القاشده در موش های صحرایی پرداخته شد. روش تحقیق: مطالعه به صورت تجربی، بر روی شش گروه و هر گروه شامل 8 رأس موش های صحرایی نر نژاد sprague dawley در محدوده وزنی 230 تا 280 گرم انجام شد. گروه ها شامل: گروه کنترل، گروه آسیب فشاری مزمن بر عصب سیاتیک(cci)  و گروه های دریافت کننده دارو شامل: گروه اتوسوکسیماید با سه غلظت 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم و یک گروه دریافت کننده نرمال سالین بودند. آلودینیای حرارتی، مکانیکی و هیپرآلژزیای حرارتی، روز قبل از جراحی و 3، 5، 7، 14 و 21 روز بعد از جراحی ارزیابی شدند. آنالیز آماری anova تکراری،  با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 16) برای مقایسه نتایج حاصل از تست های رفتاری انجام شد. یافته ها: پاسخ رفتاری حیوانات گروه cci در مقابل گروه شاهد، نسبت به تحریکات مکانیکی و حرارتی غیر دردناک (پدیده آلودینیا) و تحریکات حرارتی دردناک (پدیده هایپرآلژزیا) افزایش معنی داری را نشان داد (p<0/01)؛ همچنین پاسخ رفتاری حیوانات گروه دریافت کننده داروی اتوسوکسیماید با دوزهای مختلف نسبت به گروه نرمال سالین کاهش معنی داری را نشان داد (p<0/01 ،p<0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد مدل درد cci، به طور مؤثّری پاسخ رفتاری را به هر دو محرک حرارتی و مکانیکی افزایش می دهد؛ همچنین تجویز سیستمیک اتوسوکسیماید، تظاهرات رفتاری درد نوروپاتیک القاشده به روش cci را به طور معنی داری کاهش می دهد؛ لذا اتوسوکسیماید می تواند به عنوان یک پتانسیل درمانی احتمالی جدید در درد نوروپاتیک مطرح گردد.